DZIECKO DRUGI RAZ CHORUJE NA PÓŁPASIEC: najświeższe informacje, zdjęcia, video o DZIECKO DRUGI RAZ CHORUJE NA PÓŁPASIEC; Re: czy można drugi raz chorować na ospę wietrzną Donoszono, że częstość półpaśca u dzieci w wieku 10–14 lat (50–100 przypadków na 105 dzieci na rok) wynosi 1/5–1/10 częstości u dorosłych w wieku 55–65 lat. Ogólnie rzecz biorąc, półpasiec u dzieci ma mniejsze nasilenie niż u osób starszych i znacznie rzadziej powoduje ciężki ostry lub przedłużający się ból. Posłuchaj podcastu: Półpasiec - przyczyny, objawy i leczenie. Mówi dr Paweł Grzesiowski - TOK FM. Półpasiec - przyczyny, objawy i leczenie. Mówi dr Paweł Grzesiowski. Data emisji: 2017-07-01 16:00. Audycja: U TOKtora. Prowadzący: Półpasiec ( łac. herpes zoster) – ostra wirusowa choroba zakaźna, której czynnikiem wywołującym jest wirus herpes virus varicella. Jest to ten sam wirus, który wywołuje ospę wietrzną [1]. Schorzenie występuje u osób, które przebyły w przeszłości ospę wietrzną i u których doszło do reaktywacji utajonego zakażenia w Re: Półpasiec! I co teraz? Chorowałam na półpasiec gdy Mili miała rok, obawiałam sie czy mała nie zarazi sie,gdyż podobno wirus półpaśćca wywołuje u dzieci ospe. Skontaktowałam sie z pediatrą Mili, ta powiedziała abym przede wszystkim nie dotykała zainfekowanego miejsca na plecach i często myła rece. W piątek wieczorem lekarz zdiagnozował u mnie półpasiec, ale nie mam żadnych nerwobóli, strupów itp. Czy ktoś miał doświadczenie z łagodnym przebiegiem półpaśca? Nic mnie nie boli,nie mam gorączki, leciutkie osłabienie, ale swędzi, powoli znikają plamy i faktycznie zostają po nich ślady, takie jakby siniaki. Nic poza tym. Zaczęłam od pytań, no i nie przedstawiłam […] Od 2014 r. półpasiec zalicza się do czynników ryzyka wystąpienia zawału serca oraz incydentów naczyniowych w ośrodkowym układzie nerwowym. Szczególnie półpasiec oczny (Herpes zoster ophthalmicus – HZO) wiąże się występowaniem udaru niedokrwiennego mózgu, zwłaszcza u pacjentów przed 60. rż. Ponadto półpasiec należy do zC4G. Ospa wietrzna jest częstą chorobą zakaźną w populacji pediatrycznej. Charakteryzuje ją wysoka zakaźność oraz typowy wygląd zmian skórnych. U dzieci z ospą wietrzną mogą wystąpić powikłania: odwodnienie, nadkażenia bakteryjne, zaburzenia neurologiczne, sepsa. Zakażenie o ciężkim przebiegu może wystąpić u noworodków, dorosłych, kobiet ciężarnych i pacjentów z immunosupresją, bez względu na wiek. Leczenie polega na pielęgnacji skóry, odpowiednim nawadnianiu, obniżaniu gorączki oraz niwelowaniu świądu. U pacjentów z ryzykiem ciężkiego przebiegu choroby należy zastosować leczenie przeciwwirusowe. Ospie wietrznej można skutecznie zapobiegać wykonując szczepienia ochronne, szczepionki są zarejestrowane do stosowania u dzieci powyżej 9. Ospa wietrzna jest częstą chorobą wirusową wieku dziecięcego, charakteryzuje się wysoką zakaźnością. Według danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego (NIZP-PZH) liczba zgłoszonych zachorowań na ospę wietrzną w Polsce w roku 2019 wyniosła 180 487 przypadków [1]. Najczęściej występuje ona u dzieci w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym, ale zachorować może każda osoba nieuodporniona. Chorobę wywołuje wirus DNA, należący do rodziny Herpesviridae. Człowiek jest jedynym rezerwuarem wirusa. Do zakażenia dochodzi przez kontakt patogenu z błoną śluzową górnych dróg oddechowych, spojówek lub drogą powietrzną po kontakcie bezpośrednim z chorym w okresie zakaźności. Wirus jest obecny w dużej ilości w płynie pęcherzykowym, który w postaci aerozolu stanowi główne źródło rozprzestrzeniania się choroby; w warunkach środowiska zewnętrznego przeżywa kilka minut. Wirus dostaje się do organizmu przez górne drogi oddechowe. Replikuje w błonach śluzowych oraz migdałkach, a następnie przedostaje się do krwioobiegu – jest to okres wiremii pierwotnej. Dochodzi do zajęcia układu siateczkowo-śródbłonkowego, następnie w wyniku wtórnej wiremii zakażenie szerzy się do skóry oraz błon śluzowych, co skutkuje pojawieniem się wykwitów [2]. Okres wylęgania wynosi 10–21 dni (średnio 14–16). Po tym czasie na skórze pojawia się charakterystyczna wysypka. Chory jest zakaźny od 2 dni przed wystąpieniem wysypki, aż do całkowitego przyschnięcia wykwitów skórnych. Po przebyciu choroby wirus pozostaje w postaci latentnej w zwojach czuciowych rdzenia kręgowego. Reaktywacja wirusa objawia się w postaci półpaśca. POLECAMY Tab. 1. Powikłania ospy wietrznej u pacjentów immunokompetentnych Powikłania miejscowe Bakteryjne zakażenia skóry i tkanki podskórnej Neurologiczne zapalenie móżdżku zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych zapalenie mózgu porażenia nerwów czaszkowych polineuropatie zespół Guillaina-Barrégo udar niedokrwienny mózgu poprzeczne zapalenie rdzenia Kardiologiczne zapalenie mięśnia sercowego wtórne zaburzenia rytmu serca Kardiologiczne odwodnienie zapalenie stawów odczynowe lub ropne zapalenie wątroby zapalenie spojówek, rogówki, błony naczyniowej kłębuszkowe zapalenie nerek małopłytkowość sepsa Przebieg kliniczny Okres prodromalny jest krótki (1–2 dni), występuje częściej u starszych dzieci oraz u dorosłych. Może wystąpić gorączka, gorsze samopoczucie, osłabienie, ból głowy, utrata apetytu, łagodny ból brzucha. Wysypka pojawia się najpierw na owłosionej skórze głowy, twarzy oraz na tułowiu, następnie na kończynach. Najpierw są to plamki, z których tworzą się grudki, a potem charakterystyczne pęcherzyki wypełnione początkowo przejrzystym, a następnie mętnym płynem. Ostatnim stadium ewolucji wykwitu jest strupek. Wykwity nie pojawiają się jednoczasowo, ich wysiew następuje w ciągu kilku dni, co sprawia, że od 2. doby choroby na skórze widoczne są zmiany o różnej morfologii. Wykwity mogą być obecne także na spojówkach oraz błonach śluzowych jamy ustnej i zewnętrznych narządów płciowych. Wysiew w jamie ustnej powoduje dolegliwości bólowe oraz w konsekwencji odmowę przyjmowania płynów i pokarmów przez dziecko [3]. Kolejne zachorowania w rodzinie (u dzieci, które nabyły zakażenie od rodzeństwa) przebiegają zwykle ciężej, z widocznie obfitszym wysiewem zmian skórnych. Wynika to najprawdopodobniej z ciągłego narażenia na wysokie stężenie wirusa w otoczeniu. Przebycie ospy wietrznej pozostawia trwałą odporność. Powikłania Ospa wietrzna postrzegana jest jako łagodna i „obowiązkowa” choroba wieku dziecięcego. Jest to spowodowane powszechnością choroby w populacji dzieci młodszych i często łagodniejszym przebiegiem zachorowania w tej grupie wiekowej. Nie można jednak przewidzieć, u którego dziecka rozwiną się powikłania mogące wywołać poważne konsekwencje zdrowotne do zgonu włącznie (Tab. 1). Najczęstszym powikłaniem i jednocześnie najczęstszą przyczyną hospitalizacji dzieci z ospą wietrzną jest bakteryjne nadkażenie wykwitów, wywoływane głównie przez paciorkowce beta-hemolizujące grupy A oraz gronkowce. Obraz kliniczny jest zróżnicowany: od miejscowego nacieku zapalnego, przez ropień, ropowicę skóry, po martwicze zapalenie powięzi. Najgroźniejszą konsekwencją wniknięcia bakterii przez powłoki skórne jest posocznica. Częstą przyczyną hospitalizacji są powikłania neurologiczne. Pacjenci zagrożeni ciężkim przebiegiem choroby Ciężki, uogólniony przebieg choroby może dotyczyć noworodków (przede wszystkim urodzonych przez matki chorujące na ospę wietrzną w okresie od 5 dni przed do 2 dni po porodzie), oraz pacjentów z niedoborem odporności, zwłaszcza w przebiegu chorób rozrostowych krwi. Osoby z głęboką immunosupresją nie są uodpornione przeciwko ospie wietrznej, niezależnie od faktu wcześniejszego przechorowania jej lub szczepienia. Ryzyko cięższego przebiegu ospy wietrznej dotyczy także chorych powyżej 12. roku życia, kobiet ciężarnych i pacjentów z przewlekłymi chorobami skóry oraz płuc. Ryc. 1. Polimorficzna wysypka w przebiegu ospy wietrznej Leczenie W leczeniu ospy wietrznej u dzieci istotna jest właściwa podaż płynów oraz pielęgnacja skóry. Dziecko powinno być codziennie kąpane. Do kąpieli można użyć rozcieńczonego roztworu nadmanganianu potasu (barwy jasnoróżowej). Miejscowo na wykwity skórne należy stosować środki odkażające, np. zawierające oktenidynę, a nie płynne pudry czy papki zawierające tlenek cynku. Lekiem przeciwgorączkowym z wyboru jest paracetamol; stosowanie ibuprofenu może sprzyjać rozwojowi inwazyjnego zakażenia paciorkowcowego [4]. W razie świądu zasadne jest włączenie leku przeciwhistaminowego. Bardzo ważne jest przestrzeganie zasad higieny – codzienna kąpiel pacjenta oraz stosowanie lekkich, przewiewnych ubrań. Jeśli dojdzie do nadkażenia bakteryjnego wykwitów, do leczenia należy włączyć antybiotyk. W leczeniu empirycznym pierwszego rzutu stosuje się cefalosporynę II generacji. Nie zaleca się rutynowego przepisywania acyklowiru u każdego chorującego na ospę wietrzną. Wskazania do zastosowaniu leczenia przeciwwirusowego dotyczą dzieci z powikłanym przebiegiem choroby lub z ryzykiem cięższego przebiegu (Tab. 2). Leczenie doustne acyklowirem powinno być rozpoczęte w pierwszych 72 godzinach trwania choroby, ponieważ po tym okresie zazwyczaj kończy się replikacja wirusa. Najwyższa skuteczność wiąże się z podaniem leku w ciągu pierwszych 24 godzin. Leczenie przeciwwirusowe od momentu rozpoznania jest konieczne u pacjentów z niedoborem odporności, w tym w trakcie leczenia immunosupresyjnego (wysokimi dawkami kortykosteroidów, cytostatykami, lekami biologicznymi), noworodków (zwłaszcza urodzonych przez matki z ospą wietrzną w okresie okołoporodowym). Wymagają oni podania acyklowiru dożylnie, dlatego powinni zostać skierowani do oddziału zakaźnego. Terapię należy rozpocząć jak najszybciej, optymalnie w ciągu 24 godzin od pojawienia się pierwszych wykwitów. W przypadku immunosupresji replikacja wirusa może trwać dłużej, dlatego w tej grupie pacjentów terapię stosuje się z reguły nie krócej niż 10 dni. Tab. 2. Pacjenci ze średnim ryzykiem ciężkiego przebiegu choroby [3] osoby nieuodpornione przeciwko ospie > 12. pacjenci z przewlekłymi chorobami skóry i płuc, kobiety w ciąży, zachorowania kolejnych dzieci w rodzinie z kontaktu domowego (rodzeństwo)* * wskazanie względne Zapobieganie Ospie wietrznej można skutecznie zapobiec poprzez szczepienie. Dostępne na rynku preparaty zawierają żywy, pozbawiony zjadliwości szczep wirusa. Szczepionka jest przeciwwskazana u chorych w immunosupresji. U osób bez niedoboru odporności jest bezpieczna i dobrze tolerowana. Rzadko wywołuje niepożądane odczyny poszczepienne. Należą do nich głównie mierne objawy miejscowe (ból, obrzęk, zaczerwienienie w miejscu iniekcji). U 3–5% szczepionych pomiędzy 5. a 26. dniem od szczepienia może pojawić się miejscowa lub uogólniona wysypka, zazwyczaj plamisto-grudkowa. Szczepionki zarejestrowane są do stosowania u dzieci powyżej 9. jednak większą skuteczność obserwowano po szczepieniu dzieci powyżej 12. Należy podać 2 dawki, w odstępie nie krótszym niż 6 tygodni (optymalnie 3 miesiące). Skuteczność szczepienia jest wysoka. Zapobiega ono ospie wietrznej o ciężkim przebiegu w 95–97%, natomiast chorobie o łagodnym i średnim nasileniu w 70–90%. Trwałość ochrony wg różnych badań może wynosić 11–20 lat [5]. Szczepienie jest bezpłatne dla dzieci uczęszczających do żłobków, klubików dziecięcych oraz u dzieci w wieku 39°C. Od początku choroby oddawała luźniejsze stolce, wymiotowała po lekach przeciwgorączkowych. Zgłaszała ból brzucha i ból pleców, według relacji mamy była podsypiająca, apatyczna. Przy przyjęciu stan dziecka oceniono na średni. Dziewczynka była cierpiąca, apatyczna, z zachowanym kontaktem logiczno-słownym. Ciepłota ciała przy przyjęciu wynosiła 36,3°C, czynność serca 140/min, ciśnienie tętnicze 85/49 mm Hg, Sat02 100%, powrót włośniczkowy 2 sekundy. Nad polami płucnymi osłuchowo stwie... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się Półpasiec jest poważną chorobą. Nieleczony prowadzi do poważnych powikłań. Dlatego, gdy tylko zauważymy niepokojące nas objawy sugerujące półpaśca, należy natychmiast udać się do naszego lekarza rodzinnego. Dobranie odpowiedniego leczenia jest bardzo ważne, a badania nad nowymi metodami leczenia nadal trwają. Na przykład naukowcy z Uniwersytetu Georgii i Uniwersytetu Yale odkryli związek chemiczny, który może stać się skuteczniejszym od dotychczasowych lekarstwem na półpaśca. spis treści 1. Co to jest półpasiec? 2. Objawy półpaśca 3. Powikłania po półpaścu 4. Skuteczne metody leczenia półpaśca 5. Skuteczne leczenie półpaśca - nowa terapia rozwiń 1. Co to jest półpasiec? Półpasiec to choroba objawiająca się bolesną wysypką po jednej stronie ciała. Przyczyną półpaśca jest wirus VZV, odpowiedzialny również za ospę wietrzną. Po tym, jak dziecko przejdzie ospę, wirus ten może przetrwać w nerwach i dać o sobie znać na dalszym etapie życia, zazwyczaj w wieku około 60 lat. Zobacz film: "#dziejesienazywo: Czym jest ból?" Półpasiec dotyka nawet 30 proc. Amerykanów i może powodować poważne powikłania, w tym ból nerwów, utrzymujący się miesiącami, a nawet latami po przejściu półpaśca. 2. Objawy półpaśca Półpasiec w początkowej fazie jest trudny do zdiagnozowania, ponieważ objawy przypominają przeziębienie. Do początkowych objawów półpaśca należą: wysoka temperatura ból gardła osłabienie organizmu Dopiero w kolejnej fazie, kiedy dochodzi do uaktywnienia się wirusa dochodzi do stanu zapalnego nerwu czuciowego i skóry wokół niego, która jest również mocno unerwiona. Półpasiec to choroba, którą charakteryzuje się ostrym bólem. Po około 3 dniach w miejscu, w którym jest zlokalizowany ból pojawia się wysypka z odczynem zapalnym. Pęcherzyków będzie przybywało przez jeszcze około 4 dni. Półpasiec podobnie jak ospa wietrzna to krostki, które po kilku dniach powinny zamienić się w strupki. Półpasiec umiejscawia się tylko na połowie ciała, stąd nazwa choroby – półpasiec. Wysypce towarzyszy świąd, ale drapanie niestety nie przynosi spodziewanej ulgi. Półpasiec jest chorobą nerwów, dlatego źródłem bólu są komórki nerwowe. Bardzo ważne, aby nie rozdrapywać wysypki, ponieważ może pojawić się bakteryjne zakażenie ran. Półpasiec to schorzenie, przy którym nie ma gorączki, ale pojawia się ogólne osłabienie organizmu, silny ból głowy i zmęczenie. 3. Powikłania po półpaścu Tak jak w każdej chorobie tak i półpasiec jest schorzeniem, przy którym mogą pojawić się powikłania. Przebieg półpaśca i ewentualne komplikacje oczywiście są zależne od tego, jak silny jest organizm. W większości przypadków półpasiec przebiega w miarę bez powikłań, ale zdarzają się przypadki, gdy zostają przykładowo strupy, a co za tym idzie blizny po wysypce. Najczęstsze komplikacje, które niesie ze sobą półpasiec to: częściowa utrata słuchu zapalenie rogówki i błony naczyniowej oka porażenie mięśni, które poruszają gałką oczną porażenie nerwu twarzy utrata wzroku Półpasiec daje powikłania najczęściej, gdy organizm jest osłabiony i znacznie spada jego odporność. Przy zwiększonym ryzyku komplikacji po półpaścu na przykład u starszych osób półpasiec powinien być leczony w szpitalu. 4. Skuteczne metody leczenia półpaśca Niestety nie ma leczenia skierowanego bezpośrednio na półpaśca, a z roku na rok na półpaśca choruje coraz więcej ludzi. Przyczyną tego stanu jest mniejszy kontakt populacji z ospą, który umożliwia wytworzenie odporności. Powszechne szczepionki przeciwko ospie wprowadzono dopiero w latach 90., dlatego też na ich efekty trzeba jeszcze poczekać. W leczeniu półpaśca najważniejszy jest czas reakcji na pierwsze objawy choroby. Najlepszym rozwiązaniem jest wizyta u dermatologa, ale często wystarczy konsultacja z lekarzem rodzinnym. Dzięki szybkiej reakcji możemy szybko dostać odpowiednie leki na półpaśca, które powstrzymają rozmnażanie wirusa i skrócą czas leczenia półpaśca. Nieleczony półpasiec grozi poważnymi powikłaniami (Shutterstock) Leczenie półpaśca zazwyczaj polega jedynie na podaniu leków przeciwwirusowych i obniżających temperaturę. Lekarz przy półpaścu często decyduje się również na podanie leków przeciwzapalnych. W czasie półpaśca podaje się również choremu duże dawki witaminy B. Po zakończeniu leczenie półpaśca często podaje się leki przeciwbólowe, gdy choremu dokucza neuralgia, czyli przewlekłe bóle neuropatyczne. Często półpasiec wymaga leżenia w łóżku, w szczególności na początku, gdy objawy półpaśca są jeszcze bardzo nasilone. Powinno się również pić duże ilości płynów. Miejsca zmienione chorobowo w czasie leczenia półpaśca należy smarować odpowiednimi maściami, które złagodzą nieprzyjemne swędzenie i ból, ale też przyśpieszą gojenie i co bardzo ważne zapobiegną powstawaniu blizn po wyleczeniu półpaśca. Należy jednak pamiętać, aby nie dotykać, nie drapać, ani nie wyciskać pęcherzy i strupków, ponieważ to wydłuży czas leczenia półpaśca. 5. Skuteczne leczenie półpaśca - nowa terapia Naukowcy z Uniwersytetu Georgii i Uniwersytetu Yale prowadzili szerokie badania nad substancjami antywirusowymi, które zwalczałyby wirusa HIV, półpaśca, żółtaczkę i nowotwory. Skutkowało to odkryciem związku chemicznego, który w badaniach wykazał duży potencjał w leczeniu półpaśca. Dzięki niemu chorzy na półpaśca szybciej wrócą do zdrowia, złagodzi się ból towarzyszący chorobie i zmniejszy ryzyko groźnych powikłań po półpaścu. Chociaż obecnie dostępnych jest wiele leków, które można zastosować w przypadku półpaśca, to ich skuteczność jest umiarkowana, a działanie nie jest skierowane bezpośrednio w wirusa VZV. Z tego względu naukowcy wiążą duże nadzieje z nowo odkrytą substancją, która może stać się podstawą do produkcji nowego leku na półpaśca. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Forum: Noworodek, niemowlę Nie mam jeszcze pewności ale chyba robi mi się półpasiec na plecach. Nigdy tego nie mialam ale wiem jak wyglada i mniej wiecej jakie daje “odczucia” więc ograniczona zaczerwieniona plama na plecach pokrywająca się wysypką – swędząco-piekacą to chyba nie będzie nic innego jak to – czekam tylko czy wysypka zrobi się pęcherzykowa czy nie… I co ja teraz mam zrobić!? Słyszałam ze półpasiec jest niebezpieczny dla niemowląt – czy to prawda? Czy mojej Ani coś grozi? Czy ja mam się teraz z domu wyprowadzić? A co z karmieniem piersią? Jeśli ktoś miał ta przypadłość to prosze odezwijcie się i napiszcie co mam robić…. No i jak to się leczy? Agata i Ania ( Wirus ospy wietrznej i półpaśca (ang. varicella zoster virus – VZV) należy do DNA wirusów z rodziny Herpesviridae i odpowiada za kliniczne występowanie ospy wietrznej i półpaśca. Przenosi się drogą kropelkową oraz przez bezpośredni kontakt z wydzieliną zmian pęcherzykowych na skórze chorego. Objawy zakażenia pierwotnego to gorączka, złe samopoczucie i swędząca osutka ewoluująca do pęcherzyków wypełnionych płynem zapalnym. Okres wylęgania wirusa trwa 9–21 dni. Ospa wietrzna to choroba wieku dziecięcego o wysokiej zakaźności, chory może infekować już w 48 godzin od zakażenia. Ponad 90% zachorowań na ospę występuje u dzieci w wieku 1–14 lat. Ryzyko zakażenia wirusem ospy wietrznej u ciężarnej wynosi ok. 5%. Źródłem zakażenia jest chory na ospę lub półpasiec. U ciężarnych wzrasta ryzyko powikłania pod postacią ciężko przebiegającego zapalenia płuc. W zależności od wieku ciążowego zakażenie wirusem ospy wietrznej może prowadzić do poronienia lub porodu przedwczesnego. POLECAMY Ryzyko wad wrodzonych u dziecka jest niewielkie, wynosi poniżej 2%. Natomiast, gdy dojdzie do infekcji poniżej 20. tygodnia ciąży, może wiązać się z wystąpieniem rzadkiego zespołu wad wrodzonych, który obejmuje: zbliznowacenia skóry, niedorozwój kończyn dolnych, hipoplazję palców, wady wzroku, wady ośrodkowego układu nerwowego oraz opóźnienie psychomotoryczne. Inne objawy obserwowane u płodów matek z przebiegiem ospy to: obrzęk uogólniony, zahamowanie wzrostu wewnątrzmacicznego płodu czy poszerzenie komór bocznych. Ekspozycja na VZV po 20. tygodniu ciąży niesie ze sobą zwiększone ryzyko zachorowania dziecka na półpasiec w pierwszych dwóch latach życia (2%). Zakażenie w okresie okołoporodowym skutkuje ok. 30-procentowym ryzykiem wystąpienia objawowej ospy wietrznej u noworodka. Ze względu na zbyt krótki czas na transmisję swoistych przeciwciał od matki wiąże się z tym bardzo duże ryzyko śmierci dziecka (30%). Po zakażeniu pierwotnym wirus pozostaje w stanie utajenia (forma latentna) w zwojach czuciowych nerwów rdzeniowych. Ponowne uaktywnienie wirusa w stanie obniżonej odporności lub innych czynników sprawczych prowadzi do powstania rumieniowej osutki skórnej w obrębie poszczególnych dermatonów, czyli półpaśca. W odróżnieniu od ryzyka związanego z wystąpieniem ospy wietrznej uważa się, że półpasiec u ciężarnej nie stanowi ryzyka dla płodu, ponieważ nie jest związany z ogólnoustrojową wiremią. Nie ma dowodów na cięższy przebieg półpaśca u ciężarnych, a w trakcie aktywacji zakażenia latentnego nie dochodzi do transmisji dopłodowej wirusa VZV [1–5]. Opis przypadku Pacjentka, lat 34, pierwiastka, zgłosiła się do poradni K w 31. tygodniu ciąży z silnymi dolegliwościami bólowymi zlokalizowanymi po stronie prawej od pachy aż po pępek. Na całym boku skóra silnie zaczerwieniona, wykwity skórne – zmiany pęcherzykowe silnie bolesne i swędzące. Od kilku dni podwyższona temperatura ok. 37,8°C, bóle głowy i ogólne złe samopoczucie. W dzieciństwie przebyła ospę wietrzną. Badanie we wziernikach: tarcza czysta, szyja uformowana, wydzielina śluzowa typowa. Badanie dwuręczne zestawione: część pochwowa szyjki macicy uformowana, długości ok. 3 cm, R-0; przoduje główka płodu balotująca nad wchodem miednicy. Brzuch miękki, niebolesny. Ultrasonografia (USG): w jamie macicy jeden żywy płód płci żeńskiej w położeniu podłużnym główkowym, struktury dostępne w badaniu bez cech patologii. Szacunkowa masa płodu 1370 g. Łożysko na ścianie tylnej. Ilość wód płodowych w normie. Przepływy naczyniowe w tętnicach mózgowych oraz tętnicy pępowinowej w granicach normy. Pacjentkę skierowano na konsultację dermatologiczną i do szpitala zakaźnego. Leczenie: zastosowano doraźne leczenie przeciwbólowe oraz terapię antywirusową. Acyclovir podawano przez 7 dni doustnie w dawkach 4 × 400 mg. Nawadnianie. Kontrola: 2 tygodnie po zakończonym leczeniu pacjentka czuła się dobrze. Rozwój ciąży prawidłowy. Nieznaczna przeczulica w miejscu po przebytych zmianach skórnych. W 38. tygodniu ciąży drogami natury pacjentka urodziła zdrową córkę, waga: 3280 g, 10 punktów w skali Apgar. Przebieg połogu niepowikłany. Podsumowanie Acyklovir hamuje replikację wirusów z rodziny Herpesviridae, w tym także VZV. Hamuje on replikację wirusa podczas wiremii u matki, a tym samym jego przenikanie przez łożysko. Lek ten swobodnie przenika przez łożysko – można go stwierdzić zarówno w tkankach płodu, płynie owodniowym, jak i krwi pępowinowej. W stosowaniu doustnym skraca on czas trwania gorączki oraz łagodzi inne objawy zakażenia VZV, zwłaszcza gdy zostanie podany w ciągu 24 godzin od pojawienia się osutki. W przypadku nieuodpornionych kobiet w ciąży, które zostały narażone na kontakt z zakaźnym chorym na ospę wietrzną, należy profilaktycznie podać swoistą immunoglobulinę przeciwko wirusowi ospy wietrznej i półpaśca – VZIG (ang. varicella-zoster immune globuline). Wskazane jest podanie tej immunoglobuliny w czasie 72–96 godzin od ekspozycji na wirusa. Immunoglobulinę podaje się domięśniowo w dawce 125 jednostek na 10 kg masy ciała, maksymalnie 625 jednostek [1, 2, 4]. Problemem klinicznym u ciężarnej jest przede wszystkim ospa wietrzna. Półpasiec, jako że nie wiąże się z wiremią, nie powoduje niekorzystnych następstw dla płodu. Istotne jest ustalenie statusu odpornościowego kobiety w ciąży lub przed jej planowaniem. W razie braku przebycia ospy w wieku dziecięcym warto pacjentkę zaszczepić, aby dokonana serokonwersja stanowiła zabezpieczenie przed aktywną wiremią w czasie ciąży. Zalecenia Society of Obstetricians and Gyneacologists of Canada nr 274, marzec 2012 r. [1] Zalecane jest szczepienie przeciwko VZV kobiet planujących ciążę lub będących po porodzie we wszystkich przypadkach, w których nie wykazano odporności przeciwko ospie wietrznej. Nie należy szczepić kobiet w ciąży. W razie omyłkowego zaszczepienia ciąży nie należy przerywać. U wszystkich kobiet przed planowaną ciążą należy udokumentować status odporności przeciwko ospie wietrznej. Piśmiennictwo Shrim A., Koren G., Yudin Farine D. Postępowanie w przypadku ospy wietrznej u kobiet w ciąży. Wytyczne Society of Obstetricians and Gyneacologists of Canada nr 274, marzec 2012. Gine i poł. 2013; 3 (85): 43–48 Nowakowska D. Zakażenia i zarażenia podczas ciąży. [W:] Ciąża wysokiego ryzyka. Bręborowicz G. (red.)., Poznań 2006: 843–885 Oleszczuk J., Leszczyńska-Gorzelak B., Wilczyński J. Choroby współistniejące z ciążą. Choroby infekcyjne w okresie okołoporodowym. [W:] Rudolfa Klimka położnictwo. Szymański W. (red.). Kraków 1999: 501–513. Nowakowska D. Zakażenia i zarażenia. [W:] Położnictwo, tom 2. Medycyna matczyno-płodowa. Bręborowicz G. (red.). PZWL, Warszawa 2012: 365–392. Enders G. et al. Consequences of varicella and herpes zoster in pregnancy: prospective study of 1739 cases. Lancet 1994; 343: 1548–1551. Półpasiec to choroba wirusowa spowodowana przez zakażenie patogenem Varicella-zoster (VZV) należącym do rodziny Herpesviridae, w której znajduje się również wirus opryszczki pospolitej. Varicella zoster virus pozostaje w organizmie w postaci utajonej po przebyciu ospy wietrznej, w sprzyjających okolicznościach, takich jak znaczny spadek odporności, może się uaktywnić, wywołując półpaśca. Jakie objawy wówczas występują? Jak leczy się półpaśca? Półpasiec – charakterystyka. Czy półpasiec jest zaraźliwy? Półpasiec jest chorobą wywoływaną przez wirusa Varicella-zoster (Varicella zoster virus, VZV). Znajduje się on w wydzielinie pęcherzyków występujących na skórze w przebiegu choroby i to właśnie ta wydzielina jest zakaźna. Osoba zdrowa, która do tej pory nie przechorowała ospy, po kontakcie z wydzieliną pęcherzyków chorego może zachorować na ospę wietrzną. VZV jest bardzo wrażliwy na działanie czynników zewnętrznych i pozostaje krótko na przedmiotach, ubraniach, łatwo ulegając zniszczeniu pod wpływem temperatury i wysychania. Półpasiec – przyczyny Półpasiec a ospa Półpasiec jest wywoływany przez tego samego wirusa, co ospa wietrzna. Varicella-zoster virus w zakażeniu pierwotnym objawia się jako ospa wietrzna z rozsianą polimorficzną wysypką ze świądem, zajmującą także błony śluzowe i skórę owłosioną głowy. Wirus pozostaje do końca życia w organizmie człowieka w formie utajonej, zajmując komórki zwojowe korzeni grzbietowych rdzenia kręgowego oraz zwoje nerwów czaszkowych. W chwili spadku odporności (dotyczy to zwłaszcza osób starszych, zakażonych HIV, na leczeniu immunosupresyjnym) wirus reaktywuje się i występuje jako półpasiec. Półpasiec jest mniej zaraźliwy niż ospa wietrzna i jego zakaźność utrzymuje się od wystąpienia zmian do czasu przyschnięcia wykwitów. Inaczej jest w przypadku wiatrówki – przenosi się ona także drogą kropelkową (wraz z oddechem chorego) oraz poprzez kontakt z wydzieliną pęcherzyków, dlatego jej zakaźność występuje już 2 dni przed wystąpieniem wysypki i trwa do przyschnięcia wszystkich pęcherzyków. Polecane dla Ciebie wyrób medyczny, aerozol, ospa, wiatrówka zł benzokaina, mentol, tlenek cynku, pasta, ból, oparzenie, świąd zł acyklowir, krem, opryszczka zł tlenek cynku, puder, zawiesina, rana zł Półpasiec – objawy. Jak wygląda półpasiec? Zwykle 3-4 dni przed wysypką u chorego występują objawy zwiastunowe w postaci bólu zlokalizowanego zazwyczaj w obrębie 1-3 dermatomów (obszarów skóry unerwionych przez jeden nerw rdzeniowy) o różnym charakterze (ból kłujący, piekący, pulsujący). Mogą pojawić się też: przeczulica, czyli wywoływanie bólu poprzez dotyk (bodziec, który w normalnym stanie nie powinien wywołać dolegliwości) oraz parestezje (mrowienie, drętwienie). Może także wystąpić ból głowy, złe samopoczucie, gorączka. Półpasiec u dzieci rzadko objawia się nasilonym bólem. Po tym okresie pojawiają się rumieniowe plamki, ewoluujące w grudki, a następnie w pęcherzyki wypełnione przezroczystym, jasnożółtym płynem, układające się zazwyczaj wzdłuż międzyżebrzy, zwykle po jednej stronie ciała. Zmiany ulegają zagojeniu w przeciągu 2 tygodni. Czasami półpasiec zajmuje okolicę unerwienia nerwu trójdzielnego – powieki, czoło, spojówki i rogówkę oka lub okolicę unerwienia nerwu twarzowego (zespół Hunta Ramsaya – niedowład mięśni twarzy, wykwity w obrębie ucha, mogą też wystąpić zaburzenia smakowe, nieprawidłowe wydzielanie łez i śliny). Jeszcze po ustąpieniu pęcherzyków (po około 7-10 dniach) może się utrzymywać nerwoból zajętej okolicy. Półpasiec – leczenie W przypadku bólu pojawiającego się w przebiegu półpaśca stosuje się zazwyczaj ibuprofen lub paracetamol, w przypadku dorosłych ewentualnie np. tramadol, a przy bardzo nasilonym bólu – silny lek opioidowy (fentanyl, buprenorfina). Ważna jest odpowiednia higiena zmian – należy myć się codzienne, osuszać zmiany unikając tarcia skóry. Można też odkażać miejsca nadżerek oktenidyną lub kąpielami w nadmanganianie potasu, unikając stosowania fioletu goryczki (fioletowe zabarwienie może maskować rozwijanie się stanu zapalnego i zakażenia wokół zmian chorobowych). Z tego samego powodu przeciwwskazane jest smarowanie zmian papkami/kremami z cynkiem (stosowane kiedyś ze względu na swoje właściwości wysuszające), ponieważ sprzyjają nadkażeniom bakteryjnym, tworząc istną skorupę nad pękniętym pęcherzykiem. Leczenie przeciwwirusowe polega na podaniu acykloviru doustnie lub dożylnie – wskazany jest w przypadku zajęcia błon śluzowych, lokalizacji poza tułowiem (okolica głowy, oczu, uszu), powikłań narządowych, a także u osób z upośledzoną odpornością, w trakcie leczenia immunosupresyjnego (GKS, leczenie nowotworowe, po przeszczepie), z ciężkim przebiegiem półpaśca. Acyklovir miejscowo w postaci maści stosuje się w przypadku zajęcia oka, nie jest zalecane stosowanie go jako profilaktyki. W trakcie terapii należy pamiętać o odpowiednim nawodnieniu (ze względu na potencjalne działanie nefrotoksyczne leku). Profilaktyką ospy wietrznej i półpaśca jest szczepienie przeciwko VZV dwoma dawkami. Szczepionka zalecana jest u dzieci od 9 miesiąca życia (zazwyczaj podaje się ją łącznie z 1 dawką MMR), u pacjentów z grup ryzyka, u osób starszych. Można ją także stosować u osób nieszczepionych w ramach profilaktyki poekspozycyjnej do 5 dób u (optymalnie do 72 godzin) od kontaktu z chorym na ospę lub półpasiec. Inaczej sytuacja wygląda u osób z przeciwwskazaniami do szczepienia szczepionką żywą (w tym kobiety ciężarnej, która dotąd nie chorowała na ospę) – po takim kontakcie można podać przeciwciała przeciwko VZV (do 96h) i jest to tzw. profilaktyka bierna. Półpasiec – powikłania Najczęstszym powikłaniem półpaśca jest nerwoból, utrzymujący się nawet do kilku miesięcy czy lat. Ryzyko wystąpienia bólu postherpetycznego rośnie z wiekiem chorego. Inne powikłania mogą dotyczyć nadkażeń bakteryjnych i jeśli dotyczą oka, to mogą wiązać się z uszkodzeniem wzroku. Półpasiec może doprowadzić do zapalenia opon mózgowych, udaru mózgu, porażenia nerwów obwodowych. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Ból po prawej stronie brzucha – co może oznaczać? Ból brzucha po prawej stronie to objaw wielu dolegliwości, które mogą dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W zależności od jego lokalizacji i typu będzie świadczył o różnych problemach. Co może powodować ból po prawej stronie brzucha?

półpasiec u dzieci forum